Zandbak

Zandbak

congerdesign, Pixabay

Cancel culture vertalen is een uitdaging, maar met ‘uitschakelen’ kom ik een heel eind. Bedoeld wordt de verkeerde gewoonte om niet met elkaar in debat te gaan over onwelgevallige gezichtspunten en uitlatingen, maar de spreker als ‘overtreder’ uit te schakelen.

Het overkwam in de VS een sportcoach dat hij ontslagen werd omdat hij in de kleedkamer meezong met een tekst waarin het n-woord voorkwam. Was de man zwart geweest, had hij er nog gewerkt.

Gelukkig is het, zoals columnist Elma Draijer in de Volkskrant van vrijdag 12 februari zegt, in Nederland beter gesteld wat betreft die doorgeslagen uitschakelcultuur, maar laat ze dan zelf ook niet overdrijven. Want wat is hoogleraar rechtsfilosofie Kinneging nou werkelijk ‘overkomen’, zoals Draijer het noemt? Hij heeft zijn baan nog en hij heeft na een klachtenonderzoek -waarbij vier klachten gegrond verklaard werden- met zoveel woorden te horen gekregen dat hij zijn fatsoen eens moest houden. Nou én? Dat mocht wel eens gezegd, toch?

Het is Elma Draijer wel toevertrouwd de man er even inhoudelijk van langs te geven wat betreft zijn patriarchale denkbeelden over man-vrouwverhoudingen en ik ben het hartgrondig met haar eens. Alleen, niet de inhoud of de politieke kleur van de professor stonden ter discussie, maar zijn gedrag tegenover studenten. Draijer adviseert ze ‘uit de zandbak te klimmen’. Heeft ze ook zo’n advies voor Kinneging? Hij is niet de enige man met een goed betaalde baan die met een agressie-regulatie-probleem in zijn puberteit is blijven hangen. Met rechts of links heeft dit trouwens niks te maken, maar alles met geldingsdrang en misbruik van een ongelijke machtspositie. Dat is fnuikend voor goed onderwijs, in iedere geval voor de sfeer. Of moet een student die tijdens een college over de seksuele symboliek van Roodkapje en de Boze Wolf van de professor te horen krijgt “ik doe alsof ik verliefd op jou ben, maar eigenlijk wil ik alleen maar met je naar bed” niet klagen bij de decaan? En gewoon antwoorden “vergeet het maar, professor, kansloos met uw Kleine Duimpje”? Niet iedereen is zo ad rem, ik verzin dit tenslotte ook maar thuis op de bank, maar mijn vraag is: moeten we dat wíllen? Uit de zandbak klimmen en je invechten in een erotisch machtsspelletje terwijl je potdorie gewoon colleges rechtsfilosofie wil volgen?

In onze ijver om uitschakelcultuur aan de kaak te stellen, moeten we niet blind worden voor lui die door hun machtspositie altijd weer wegkomen met onfatsoen.

De professor heeft te horen gekregen dat er wat zijn fatsoen betreft nog ruimte voor ontwikkeling is. Dat is niet zielig. Aan de decaan van de faculteit de schone taak om dit vermeende slachtoffer van uitschakelcultuur uit de zandbak te helpen om op een volwassen manier te gaan lesgeven.

 

 

 

Principes

Principes

Sociaaldemocraten kan ik nergens meer vinden, maar linksige mensen bestaan nog wel. Alleen, die hebben het lastig met elkaar, als ik Elma Drayer mag geloven. Zij ziet op links een kloof die de rekkelijken van de preciezen scheidt, vanwege het boerkaverbod.

Enerzijds ziet ze lui die vinden dat moslims het moeilijk hebben en dat je daarom de strenge opvattingen die ze hebben over de scheiding der seksen door de vingers moet zien. Daartegenover zet ze degenen voor wie die sekseongelijkheid op grond van de Koran uit den boze is. Die zijn blij met het boerkaverbod.

Zou niet weten waar ik bij hoor. Als ze al bestaan: die eersten zou ik onnozele goedpraters vinden, maar ze zijn tegen het boerkaverbod en ik ook, zij het om andere redenen. Met de laatsten ben ik het eens over gelijke rechten. En de Koran is natuurlijk ondergeschikt aan onze democratie. Maar zij high fiven na het boerkaverbod en ik niet.

Dus als je iemand in spagaat boven die kloof op links ziet staan: ben ik.

Boerka symbool van onderdrukking? Ja. Maar ik deel het standpunt van Amnesty: nu we in Nederland het dragen van die boerka verbieden is dat strikt genomen even betuttelend als de verplichting ervan in de moslimlanden.

Dat kun je principiële scherpslijperij noemen, maar hé, daar is Amnesty voor, toch?

In Nederland is de boerka trouwens misschien wel een symbool van iets anders.

Kijk, ik vind boerka’s idiote kleding en ik snap dat ze op de werkvloer ongewenst zijn. En ik denk dat de vrouwen die ze dragen stiekem best wel een beetje provoceren. Moslima’s zijn namelijk niet per definitie zielig. Ze hoeven niet in bescherming te worden genomen door onze overheid tegen zichzelf of tegen onderdrukking door andere overheden.

Praat met ze. Als ze zeggen dat het hun eigen keuze is en je gelooft dat niet, dan is dat voorbijgaan aan hun autonomie. Doen ze in moslimlanden ook.

Verontwaardigd je lidmaatschap van Amnesty opzeggen, waartoe Elma Drayer eerder opriep is natuurlijk een lekker principieel dingetje om te laten zien dat je aan de goede kant van de geschiedenis staat. Maar daarmee onttrek je wel je steun aan de organisatie die wereldwijd aan de bel trekt als de rechtspositie van mensen in het geding is, inclusief door de islam onderdrukte vrouwen. Wel een beetje jammer, toch?

Het gaat maar over die boerka, maar ik zit dus met dat Nederlandse verbod.

Dat er maar een paar vrouwen de dupe zijn, doet aan het principe niks af: Nederland morrelt aan de rechtspositie van vrouwen.

Vinden Amnesty en ik.

 

 

 

(illustraties Pixabay)

 

Politiek Correct 2.0

Politiek Correct 2.0

Politiek Correct 1.0 wordt irritant, vooral voor politiek correcte mensen, zoals ikzelf.

Je kan geen ‘ja-maar-zin’ beginnen, of je krijgt het alweer naar je hoofd.

En anders is er wel een politiek correctere persoon dan ikzelf die me minzaam corrigeert op mijn opvattingen. Het is een scheldwoord geworden én een exclusief kerkje.

Wat dat betreft zou ik blij moeten zijn dat Politiek Correct 2.0 eraan komt (weet nog niemand, want ik heb dat pas net bedacht).

Alleen, daar ga ik dus geen lid van worden.

 

Het nu volgende tors ik nog steeds mee in mijn veel te zware 1.0- rugzak:

  • opkomen voor de zwakkeren in de samenleving (ja, óók als ze wit zijn)
  • opkomen voor de vrijheid van meningsuiting (ja, óók voor Geert Wilders)
  • opkomen voor de rechtsstaat en de democratie (luister je, Geert Wilders?)
  • afkeuren van véél te hoge inkomens bij véél te weinig mensen (als iederéén een veel te hoog inkomen heeft, is er uiteraard niks aan de hand)
  • voor de zekerheid toch maar wat beter op de aarde passen
  • en -niet te vergeten- lief zijn voor elkaar en andere dieren (ook als je ze opeet, die laatste dan).

In de rugzak van Politiek Correct 2.0 zitten andere, mij wezensvreemde dingen:

  • benoemen van van alles en nog wat (met uitzondering van de eigen fouten)
  • schelden (met een beroep op de  vrijheid van meningsuiting en uitsluitend op politiek correcten 1.0)
  • beschimpen van de democratie en de rechtsstaat (maar er wel gebruik van maken)
  • behoud van de eigen cultuur (d.i. eieren schilderen, eieren gooien, anderen het hele jaar door zwart maken, zichzelf vanaf half november tot begin december zwart maken)
  • knuffelen van witte boze mannen, hooligans en Noord-Brabantse criminelen
  • en bij elke maatschappelijke discussie zeggen ‘oké, gewelddadig, maar hij heeft wél een punt’ (dit zegt de 2.0 -intellectueel), of ‘oké, gewelddadig, maar zíj begonnen’ (dit zegt de 2.0-straatvechter).

Hoe is het zover gekomen?

Ach, dat zal óók wel weer mijn schuld zijn.

Maar ik blijf maar zoals ik ben en behoud mijn eigen rugzak, met inhoud en al, hoe zwaar ook.

Verrassend toch, ik zo conservatief?

Het zal mijn leeftijd zijn.

Ik hoef niet meer zo nodig met alle vernieuwingen mee te gaan en laat Politiek Correct 2.0 links liggen.

Of rechts.

Nou ja, hoe dan ook: ik kan er niks mee.