Arnon Grunberg heeft in de VPROgids een column waarin hij een onderwerp bespreekt in enkele punten. Dat heeft voordelen.
- Het zijn losse gedachten, maar niet zo los dat het chaotisch wordt, het onderwerp is de leidraad.
- Er ontstaat ruimte. Een kop en een staart met ertussenin een betoog is mooi, maar kan een beklemming zijn voor het denken van de schrijver en niet te vergeten van de meedenkende lezer.
- Sommige onderwerpen, misschien wel de meeste, liggen gevoelig en maken zoveel emoties los, dat een rijtje losse gedachten erover verkoeling kan brengen.
- Het is een goed idee, dus ik jat het graag.
Paniek
- Angst is noodzakelijk om niet al te snel dood te gaan. Men moet de dood achten, niet verachten. Staat ware doodsverachting hoog of laag aangeschreven? Paniek, de ultieme angst, kan in ieder geval niet op bewondering rekenen, hooguit op mededogen.
- De uitspraak ‘er is geen reden tot paniek’ is bedoeld om gerust te stellen. Het is de vraag of deze uitspraak het beoogde effect heeft.
- Paniek kun je associëren met snelheid. Zou er langzame paniek bestaan? De aanloop ernaartoe is dan lang en de toestand duurt enige tijd. Oftewel, bestaat chronische paniek? Of is dat wat men verstaat onder een angststoornis?
- Paniek in de nacht is een apart geval, want overdag zien mensen zelf wel reden tot zorgelijkheid, maar geen reden tot paniek.
- De indeling links-rechts in de politiek vind ik doorgaans achterhaald en onpraktisch, maar het onderscheid is nu toch even interessant. Want welke stroming is vatbaarder voor paniek: links, rechts of allebei? En wie stelt dan de diagnose?
- Daadkrachtig optreden kan paniek van een ander beëindigen. Soms moet een drenkeling in het belang van zichzelf en vooral van zijn redder eerst geslagen worden, voor je hem kunt redden.
- Een daadkrachtige leider is ook op macroniveau door sommigen wel eens gewenst, al is die gedachte voor veel anderen juist weer een reden tot paniek.
- Voor de lieve vrede en ook voor de minder lieve vrede is het goed om de eigen paniek te onderkennen en die van de ander aan te zien met evenveel mededogen -al kan niet iedereen zelfmededogen opbrengen.
Tot zover over paniek.
Help.
We reageren primair met ons reptielenbrein. Het instinct neemt het over. Hieruit voortstromende reacties zijn niet de doordachte reacties. De andere twee delen van het menselijk brein zijn er immers niet bij betrokken.
En dan dus weer in contact komen met je gevoel en je verstand. Dat is de kunst.
Help.
Klinkt makkelijk. Of juist moeilijk? 😉
2 en 4 mee eens. Bij 6 moet je even uitkijken dat je de drenkeling niet zo n klap verkoopt dat hij verzuipt.
Bij 8 denk ik aan het boek van Tim Fransen: Het leven als tragikomedie. Als je onderkent dat de ander ook maar een mens is met al zijn tekortkomingen inclusief angsten net als jijzelf komen we met zijn allen een stuk dichter bij de vrede en elkaar.
Joyce
Joyce, leuk om te zien hoe deze losse gedachten herkenning en andere waardevolle losse gedachten oproepen.