Open brief aan Thierry Baudet

Open brief aan Thierry Baudet

Open brief aan Thierry Baudet,

Omdat wij in een democratisch land leven waarin de vrijheid van meningsuiting een groot goed is, zal ik dat recht altijd, ook voor U, verdedigen en wijs ik iedereen af die U dat wil ontnemen. Maar ik maak ook gebruik van mijn rechten om kritisch het woord tot U te richten.

Normaal gesproken zouden wij elkaar nooit spreken, want ik heb geen of nauwelijks contact met Tweede Kamerleden. Dat zouden progressieve Kamerleden zijn, trouwens. U zoekt het zelf meer bij de conservatieven, gezien de volgende woorden op Twitter: ‘Poetin toont zich steeds duidelijker de leider van conservatief Europa, prachtige vent’.

Het staat ons beiden vrij onze politieke richting te kiezen en eventueel een daarbij passende leider te bewonderen. Over de laatste zou ik echter middels deze brief met U van gedachten willen wisselen. Uw mening over hem is mij genoegzaam bekend, hierna volgen enkele van mijn observaties die U mogelijk van gedachten zouden kunnen doen veranderen.

U heeft respect voor de soevereine nationale staat Nederland enerzijds en bewondert anderzijds een leider die respectloos andermans soevereine staat onderwerpt aan een ‘speciale operatie’, een daad die de meeste mensen toch gewoon een oorlog noemen.

‘Verschrikkelijk wat er in Oekraïne gebeurt’, is Uw commentaar. Maar ook: ‘Het Westen heeft dit veroorzaakt en dat Rusland nu reageert, is maar al te voorspelbaar’. I s voorspelbaar? Maar het is al gebeurd, mijnheer, het verleden voorspellen is niet zo moeilijk. U bedoelt misschien dat het voorspelbaar w a s? Maar heeft U dan in het verleden Uw bezorgdheid uitgesproken, toen het nog kon? Zo van ‘Laten we hier als Westen iets aan doen, want anders gaat er iets verschrikkelijks gebeuren?’ Zonder succes dan. Komt dat misschien omdat uit alles al bleek dat U geen ‘wij’ kent, alleen een anti-wij van een klein groepje? Verklaart dat Uw houding bij het Oekraïne-referendum?  Hoort U eigenlijk niet bij het Westen? Maar bij Nederland toch wel? U zit nota bene in de Tweede Kamer van dat westerse Nederland, toch? Het woord ‘democratie’ zit zelfs in de naam van Uw partij, toch? Wat is dat dan waard? En voor wie vindt U het eigenlijk verschrikkelijk, voor Rusland of voor Oekraïne? Aan wiens kant staat U? Of bent U neutraal? Zo ja, was U dat altijd al dan?

U ontkende namelijk eerder dat de Russische dissident Aleksej Navalny vergiftigd zou zijn door de Russische geheime dienst. De man was *volgens dit artikel van Uw FVD een Westerse agent die er op uit zou zijn om Rusland te ontwrichten. Klinkt niet erg neutraal, Uw partij verdedigt Rusland en heeft ernstige kritiek op de behandeling van Assange. Kritiek die ik overigens deel: Assange wordt slecht behandeld. Maar Navalny ook, mijnheer Baudet en ik hou er niet zo van om het ene kwaad tegen het andere weg te strepen of de boel om te draaien.

Ter illustratie van dit laatste even het begin van dat artikel van Uw partij: “Stel je een zeer militaristisch regime voor – een regime dat herhaaldelijk andere landen is binnengevallen en daar oorlogsmisdaden heeft gepleegd, waaronder het opzettelijk vermoorden van burgers. En stel je vervolgens voor dat dit regime een systeem van digitale surveillance optuigt om ook de eigen bevolking onder controle te houden. Daarna eist het ook nog eens dat haar eigen repressieve geheimhoudingswetten zich uitstrekken tot andere staten. En stel je tot slot voor dat dit regime er alles aan doet om de eigen misdaden en de reikwijdte van het toezicht daarop geheim te houden – maar dat een uiterst moedige journalist/uitgever toegang krijgt tot enkele afgeschermde geheimen en ze online publiceert.”

Dit is een fraai stukje knutselwerk: de slechtste kanten van west en oost ineen gefröbeld maar dan eenzijdig neergelegd bij west met de bedoeling die van oost weg te moffelen. Bij mij thuis noemen we dat een jij-bak, de laatste jaren ook wel ‘een Poetintje’.

Die haat tegen west brengt mij op het volgende: voelt U zich wel thuis in ons westerse Nederland? Nee? Daar is een woord voor: *oikofobie. Nou heb ik wel eens gehoord dat U mensen die over de grens van de natiestaat willen kijken en samenwerken met andere landen, in de Europese Unie bijvoorbeeld, juist oikofoob noemt. Misschien omdat U door hen xenofoob genoemd wordt? Beetje flauwe jij-bak van U dan. Overigens klopt xenofoob voor U ook niet echt, want U bent helemaal niet bang voor vreemdelingen, U houdt zelfs van ze: vreemde mensen als Le Pen, Trump en Poetin zijn toch Uw vrienden? Dat U als nationalist Uw eigen natie haat en Uw vrienden in het buitenland zoekt, gaat trouwens mijn petje te boven.

Ik vind het, net als U, verschrikkelijk wat er in Oekraïne gebeurt, en ik meen dat. Een meedogenloze dictator zonder respect voor de soevereiniteit van zijn buurland bombardeert steden, hongert ze uit, schendt bestanden, beschiet vluchtroutes nadat hij er mijnen in legde, manipuleert de vluchtelingen naar Rusland in plaats van naar de landen waar ze naar toe willen, bedriegt ook zijn eigen volk met nepnieuws, maakt binnen- en buitenlandse journalisten het werk onmogelijk, dreigt met een kernoorlog en beschuldigt iedereen die daar wat van zegt van de daden die hij zelf pleegt.

Sommigen van Uw conservatieve vrienden willen daarom opeens niet meer met hem gezien worden en verwijderen foto’s uit hun campagnefolders. Beetje flauw, want dat doen ze alleen maar omdat ze bang zijn voor stemmenverlies, maar daar bent U niet bang voor? En Poetin, deze schender van alles wat met betrouwbaarheid, oorlogsrecht en mensenrechten te maken heeft, blijft Uw vriend, mijnheer Baudet?

In afwachting van Uw zwijgen,

Maaike de Rijk, blogger

 

 

 

 

 

Onaangenaam

Onaangenaam

Onaangenaam

Dit wordt een heel lang kwaad stuk waaruit zal blijken dat achter deze braverik eigenlijk een heel onverdraagzaam mens zit. Dus: keer om en wacht betere tijden af.

 

Ha, U bent er nog, fijn. Het zit namelijk zo: het was me in mijn lange leven al eens opgevallen dat er mensen zijn die bij moeilijke situaties- van mij of anderen- steevast een denkbeeldige weegschaal pakken, het probleem op de ene schaal daarvan leggen en dan de eerste de beste dooddoener op de andere. Klaar! Ze kijken heel tevreden over hun verstandige inbreng, die de boel immers mooi in evenwicht heeft gebracht. En voor de rest zoek je het verder zelf maar uit met je verdieping.

Zulke mensen, dat gáát dan nog, want die vermijd je voortaan gewoon als je ergens aftastend dan wel diepgaand over wil praten. Maar er zijn er ook die maatschappelijk conflictueuze situaties opzoeken, zien hoe de wind waait en dan pathologisch hun tegenwind rondblazen om zo hun saaie leventje nog een beetje sjeu te geven. Het onderwerp doet er niet toe, maar het ligt hun altijd zéér aan het hart, evenals ‘vrijheid’ en ‘de nuance’.

Het probleem coronamaatregelen was vanaf 25 februari jl. gedateerd. De koffiedrinkende actievoerders met hun loze hartjes zaten even ‘in between jobs’. Kregen ze zomaar de oorlog in Oekraïne in de schoot geworpen! En ja hoor: de agressieve dictator, volksverrader en gifmenger P. wordt onmiddellijk geadopteerd. Ja, ik weet het, zíj zeggen gewoon Poetin, zonder negatieve kwalificaties. Waardoor i k er natuurlijk ongenuanceerd, bevooroordeeld en eenzijdig op sta, maar dat doe ik heel graag deze keer.

‘In zekere zin begrijp ik wat Poetin doet’, zegt oprichter en presentator van internetzender Blckbx, Flavio Pasquino. Hij noemt de verslaggeving in de reguliere media ‘volstrekt eenzijdig’, omdat die zou verzwijgen dat het Westen de oorlog heeft ‘uitgelokt’. Verzwijgen? Nou vráág ik je! Ik lees al jaren dat West-Europa onhandig opereert als het gaat om verdeling van invloedssferen, ben het er zelfs mee eens, en die kritiek wordt ook nu herhaald. Uitlokken? West-Europa gaat eerst aan het Russische olie-en gasinfuus, bindt zich kruiperig en gedwee financieel met handen en voeten aan Russische handel en oligarchen en gaat dan een oorlog uitlokken? En die homohaat in Rusland, het vergiftigen van politieke tegenstanders en journalisten, het afschaffen van de democratie en het intimideren van zijn eigen volk door dictator P. en zijn geprivilegieerde kliek, ook allemaal uitgelokt door het Westen?

Nee, dan Sietske Bergsma van corona-actiegroep Moederhart. Zij verdedigt de Russische inval met de woorden ‘Wat had Poetin dan moeten doen?’ Eh, even denken…nou bijvoorbeeld n i e t het buurland binnenvallen en harteloos kinderen vermoorden of kinderen met hun moeders van huis en haard verdrijven terwijl hun vaders zich doodvechten, zoiets Siets?

‘Wij zijn altijd kritisch op media en politiek. Dus als Rusland als dader wordt beschreven en Oekraïne als slachtoffer, wéét je gewoon dat daar nuance mist’. Daar heb je hem, de authentieke genuanceerde weegschaallulkoekverkoper. Nu in de persoon van Max von Kreyfelt van Café Weltschmerz, een andere internetzender.

De overstap van corona naar dictator P. verloopt soepel, temeer daar er al een paar geestverwanten met dezelfde weegschaalaandoening in zijn fanclub zaten.

Zo stelden schrijvers van Uitgeverij De Blauwe Tijger in 2017 al de retorische vraag ‘Poetin, staatsman bij uitstek van onze tijd?’ Ja, natuurlijk. En daarna gingen ze geheel in zijn onbetrouwbare leugenpropaganda-geest complottheorieën over corona verspreiden. Ook emeritus-hoogleraar internationale betrekkingen (sic!) Kees van der Pijl blijft na de inval in Oekraïne gewoon fan. ‘Persoonlijk zie ik niet wat er zo bijzonder onaangenaam is aan de leiding en de persoon van de president daar’.

Onaangenaam! Waar zijn de Griekse en Romeinse dondergoden en wraakgodinnen als je ze nodig hebt? Donder en bliksem over zo’n uitspraak! (En dan lijkt hij*ook nog op Dominee Gremdaat*, wat trouwens heel erg zielig is voor de laatste en zijn schepper, Paul Haenen.)

Tja, dan Willem Engel nog natuurlijk, die sneller aangiftes doet dan hij danspasjes kan maken en daarmee andermans leven en de rechtspraak onevenredig belast. ‘Het was ons nooit alleen om corona te doen’. Wat je zegt, Willem. Het gaat jullie om jullie.

 

 

Voor dit stuk heb ik gebruik gemaakt van informatie uit dit NRC-artikel https://www.nrc.nl/nieuws/2022/03/03/ik-begrijp-wel-wat-poetin-doet-a4096731

De afbeelding is van Pixabay.

Tafel

Tafel

Tafel

Niet zo lang geleden hebben we een grotere tafel gekocht: genoeg plek voor veel mensen en zo nodig virusveilig voor weinig mensen. We zijn er elke dag blij mee, nog steeds, maar… Er zijn mensen met een nóg grotere tafel. Nee, dat is geen jaloezie. Ik ben sowieso niet jaloers vanwege andervrouws/-mans spullen. Maar de tafel die ik meermalen op de voorpagina van mijn krant zag staan, baart mij ernstige zorgen. Of eigenlijk, de eigenaar ervan.

Als wereldleider kun je je buitenlandse collega’s intimideren door ze geen stoel aan te bieden, of een slechte, of een plek aan de overkant van een enorme tafel*. Dat gebeurt. Maar wereldleider P. (arme wereld!) van Rusland (arm land!) vergadert met zijn eigen legerleiding óók aan zo’n joekel*. In de verte zie je twee uniformen, gewoon naast elkaar, zij wel. En die leider zit dus helemaal alleen, hij wel. En die werpt zo toch een merkwaardig licht op zichzelf. Intimidatie? Misschien een zielige poging daartoe. Maar ík moest denken aan beelden van angstige oudjes die hun deur niet meer uitkomen en alleen opendoen om door een kier een plastic tas met boodschappen aan te nemen. Bang om besmet te raken. Dan zou je nog wel kunnen denken dat wereldleider P. met zijn paleistafel laat zien hoe de machtsverhoudingen in zijn land liggen, en misschien maakt hij dat zichzelf ook wel wijs. Maar ík zie toch meer een bleek neusje en één bang oog dat door een klein kiertje loert en de tas aangeboden boodschappen eigenlijk dan óók nog wantrouwt. Paranoia. Je ziet wat er van komt. Arme wereld.

Graag zou ik een positieve draai geven aan dit verhaaltje. Dat kan, al is het bescheiden: ik blijf blij met onze mooie, grote tafel. Wij gebruiken hem niet om afstand te houden, maar waarvoor hij bedoeld is: samenkomen met anderen voor overleg en eten.

En ik prijs mij gelukkig dat de tafel niet wat oostelijker staat. Ik hoef tafel en huis niet te verlaten omdat iemand met een ongezond grote waffel (en tafel dus) tóch zo gestoord bleek te zijn als waar we bang voor waren. Als P. nou verder met zijn poten van die ene enge rode knop afblijft, kunnen we aan grote tafels overleggen hoe we Oekraïners én Russen van P. en zijn meedogenloze volksverraderskliek gaan verlossen. Dat wordt moeilijk, maar is dat een reden om het maar niet te doen?

Aan tafel!

 

De afbeelding is van Pixabay.

Dissen

Dissen

Zeven vinkjes plus dissen

Het is natuurlijk tricky om te zeggen dat je blij bent dat je niet beroemd bent. Er staat altijd wel iemand klaar om uit te leggen dat jij dat stiekem juist heel graag wil. Maar ik ben dus blij, want nou word ik niet geïnterviewd in Volkskrant Magazine, de vrolijke weekendbijlage van mijn krant. Op grond van mijn lezerservaringen zou ik namelijk bang zijn om óók in de zeik gezet te worden door gevaarlijke vragen en stomme foto’s, alles overgoten met een knipoog, want het is uiteindelijk weekend, toch?

Maar goed, Joris Luyendijk schreef een nieuw boek, De zeven vinkjes, en daar wil hij aandacht voor en dat kreeg hij dit weekend met een interview. Snap ik, van beide partijen.

Het boek is een pijnlijke reis naar binnen over twee ongelukkige jaren in Londen bij de Guardian, inmiddels tien jaar geleden. Voor het eerst realiseert hij zich nu dat zijn zeven hoedanigheden (man, in Nederland geboren ouder(s), wit, hoogopgeleide en welgestelde ouder(s), vwo, universiteit en hetero) hem niet gingen helpen. Hij heeft zich namelijk niet leren handhaven, zoals mensen met een andere achtergrond of geslacht dat wél hebben moeten leren. En toch worden die, ondanks die krachtige kwaliteit, nog steeds niet benoemd in topfuncties, zegt Luyendijk. Dat is raar, vindt hij en daar ben ik het mee eens. Hij vertelt verder hoe het voelt als je gedist wordt. Voor de duidelijkheid: dissen is zogenaamd goedmoedig plagen, maar het ruikt indringend naar pesten en uitsluiten.

Je hoeft geen vervelend voormalig kostschooljongetje uit Engeland te zijn om iemand te dissen, laat de Volkskrant na het weekend op maandag zien. En je hoeft ook geen vinkje man te hebben. De dame van het interview gaf in het weekend de bal voor en de dame van de column schoot hem er maandag in. Ze hoefden het niet eens met elkaar af te spreken. Want zo gaat dat bij de dis-cultuur: het werkt op een onzichtbare radar. Voor wie de links niet kan openen: in het interview worden precies díe vragen gesteld over bekendheid, ijdelheid en inkomen waarop elk antwoord je kwetsbaar maakt. En de tijdens corona gewoon doorbetaalde columnist maakt daar vervolgens vaardig gebruik van door een nuchtere opmerking van Luyendijk over ontbrekende coronasteun naar haar hand te zetten. Lachen. Ze gaat niet dieper in op de inhoud van het boek, maar verschuilt zich achter een verwaand sarcasme. ‘Privilege? Duh, weet ik al mijn hele leven.’

Wij hadden het er hier thuis dus over of er niet nóg een vinkje nodig was om je in dit leven staande te houden. Ik heb er sowieso vijf (geen piemel, geen bul). Maar, zoals iemand n.a.v. mijn vorige blog over identiteiten opmerkte, ik heb een universitaire man. Ik ben destijds gewoon uit liefde getrouwd, maar in seksistisch denken is welgesteld trouwen inderdaad lucratief en ik reken hem voor deze keer goed. Zes dus. Meer dan menig ander mens, je hoort me niet klagen.

Maar.

Feit is dat zowel de universitaire man als ik er niet genoeg aan hadden om soepel door het leven te mogen gaan. We hebben eelt op onze ziel moeten kweken, net als Joris in Londen (en nu in Nederland). Want je komt zomaar iemand tegen die een beetje wil ‘sparren’, dissen, buitensluiten, pesten of zich anderszins met jou wil vermaken, al dan niet in groepsverband. Geslacht of kleur maken niet uit, het gebeurt in elke vinkjes-groep, ook onderling.

Het is de kunst om niet mee te gaan dissen en wél gevoelig te blijven. Mijn lief vindt mij overigens in bovenstaande kwestie té gevoelig…

D u n  laagje eelt toch maar. Moet maar genoeg zijn.

 

Ali Nee

Ali Nee

Officieel weten we natuurlijk nog niet of de aanklachten van intimidatie en misbruik in Voicegate terecht zijn. Laten we het dus maar over de misbruikende machtige medemens in het algemeen hebben. Dat bruggetje durf ik wel aan. Als straks blijkt dat alles op een pijnlijk misverstand berust en er een hele groep juist zo hulpvaardige amusementswerkers voor het leven getekend is, dan zeg ik wel sorry, zo gebeurd.

Wat mij altijd opvalt bij beoefenaars van seksueel gedrag dat alleen maar leuk is voor degene die het beoefent, is individuele onmacht. Ook buiten de showbizz. “Sorry, schat, het was sterker dan ik”, zegt de overspelige tegen de monogame partner. “Het keek zo geraffineerd, ik moest wel”, zegt de pedofiel. Het overvalt de seksbeoefenaar kennelijk. Alsof er per ongeluk een natte scheet in de broek zat. En ik maar denken dat een mens controle had, ook over zijn seksuele impulsen.

Soms blijkt pas hoe hulpeloos beoefenaars zijn, als ze opgesloten worden voordat ze voor de rechter moeten komen nadat er een kinkje in de kabel is gekomen. Dan zijn ze liever dood dan te moeten erkennen dat ze onmachtig waren om een normaal, fatsoenlijk seksleven te leiden, waar anderen geen last van hebben.

Heel Holland Bakt er niks van en in de rest van de wereld is het al niet anders. Oké, niet iedereen en het zijn ook niet altijd mannen. Maar er zijn kennelijk veel mensen die tijdig hulp nodig hebben, ten bate van anderen. Liefst hulp van buitenaf. Want onmacht en hulpeloosheid geheim houden en je met hard werken in een machtspositie wurmen om ongestoord je gang te kunnen gaan is de verkeerde zelfhulp. Dan kun je wachten op dit soort problemen. Maar ja, mensen zien niet makkelijk in dat ze hulp nodig hebben om een leuker mens te worden, voor een ander wel te verstaan.

Ik zou graag met een oplossing komen, maar ik weet het even niet.

Ja, opgeblazen ego’s doorzien en goed in de gaten houden, verder kom ik niet.

De noodoplossing moet nog maar even van kracht blijven: keihard ‘nee’ schreeuwen als het weer eens zover is.

Net als bij honden.

 

Afbeelding: Pixabay

Doorsturen? Selecteer en kopieer deze link: https://www.maaikederijk.nl/2022/01/21/ali-nee/

Petitie medeondertekenen? Kopieer deze link en zet hem in je adresbalk: https://campagnes.degoedezaak.org/campaigns/wij-kijken-niet-meer-weg?utm_campaign=PjSROtB6H8&utm_medium=facebook&utm_source=share&fbclid=IwAR2CkYL8mJuCXQDpXuvtHHxrLBw5IcsiBqBhmoC_8VMsns7bx-VEmD0PUbE

 

Vitamine L

Vitamine L

Vitamine L

Diagnoses op het gebied van ontwikkelingsproblemen van kinderen kunnen heel nuttig zijn. Jammer van de gedachte dat ‘de patiënt’ dan voortaan in een hokje blijft en met een etiketje op het voorhoofd door het leven moet. Dat is niet zo: kinderen worden behandeld en de kennis om dat goed te doen wordt steeds groter.

Het probleem zit bij dát deel van het publiek dat een etiketje op een kind ziet en zonder enige kennis van zaken een oordeel velt, variërend van ‘modeziekte’ en ‘onzin, gewoon opvoeden, geef ze maar even aan mij’ tot ‘zielig’. Dat maakt dat een ander deel, niet zelden de naaste van een kind, gaat twijfelen aan de zin van een diagnose. En daarmee het kind en zichzelf een behandeling ontzegt.

Het valt, weet ik uit ervaring, natuurlijk niet altijd mee om die gemêleerde groep kinderen met normale eigenschappen -maar dan in het kwadraat- een beetje in balans te krijgen, zodat het voor iedereen en vooral voor henzelf wat leuker wordt allemaal. Maar ik had een verstandige collega, toen ik in het speciaal onderwijs werkte. Als we elkaar aankeken omdat we het even niet meer wisten, zei ze ‘ach, wat ze nodig hebben is gewoon vitamine L, dat doet wonderen’.  En zo was het en zo is het.

Misschien handig om te vermelden dat de L voor liefde stond. En staat. Maar ik ben genoodzaakt hierbij te vermelden dat wij ons er destijds  niet even van afmaakten door met onze handen een hartje te vormen. En dat we ook niet -kritiekloos- in het gezelschap verkeerden van mensen die de woorden liefde en vrijheid meenden kracht te moeten bijzetten met fietskettingen en startkabels om het bevoegd gezag te meppen. Die wekelijkse kapers van de liefde, daar heb ik het inderdaad over.

Voor de goede balans slik ik nu ook een beetje Vitamine Z (=Zijn ze nou helemaal belazerd).

Ik ken ze niet persoonlijk en het zal allemaal wel weer heel goed bedoeld zijn van deze zelfcentrale medemens, maar voorlopig neem ik mijn vrijheid om te bedanken voor hun liefde. Ben al voorzien.