Blauw

De hand met de blauwe handschoen op mijn arm voelde aangenaam warm. Toen zijn collega en hij in corona-outfit met onderzoekende blik binnenkwamen, wist ik dat ik moest uitleggen waarom ik de huisartsenpost had gebeld. Ik was moe en besloot het kort te houden: ‘ik voel me zó k*t!’

Ik kreeg er twee glimlachen voor terug. En die warme blauwe hand dus. Ik stak toch maar mijn verhaal af over een ellendige nacht met hevige slokdarmkramp en overgeven. Pas toen ik ze even later fronsend naar mijn hartfilmpje zag kijken, gaf ik mijn eigen diagnose op. Ik maakte een redelijke kans op een andere, dus dan doe je zoiets ruimhartig.

Die andere kwam in het ziekenhuis. Daar lag ik weer, net als vier jaar geleden, maar nu zónder afspraak en mét een infarct. Zeiden ze tegen me. Ook nog een oude, zeiden ze tegen me. Dit gaat niet over mij, zei ik tegen mezelf. Ik speelde het spel maar mee, soms ben ik meegaand. Bovendien lukte het om een of andere reden niet om de rol van gezonde vitale oudere te spelen.

Waarom ik dan ’s nachts 112 niet had gebeld, vroegen ze. Ik weet niet meer wat ik zei. Maar er waren goede redenen. 1. Een hartaanval kwam niet gelegen, zo midden in onze verhuizing. 2. Lief L., moeilijke slaper, sliep net zo lekker. 3. Zolang iemand een emmer kan pakken en naast zijn bed kan zetten, heeft die geen hartaanval. En dat kon ik allemaal.

De werkelijke reden moge duidelijk zijn: ik kon niet meer goed nadenken. Spijtig, maar het was wel fijn dat de mevrouw van de huisartsenpost dat wél kon. (Ik heb zo’n kramp in mijn slokdarm, kan ik even langs komen? Bent u kortademig? Soms, ja. Maar nu, bent u kortademig? Eh, ja. Ik stuur een ambulance. Nee, doe maar niet, dan schrikken de buren zo. Ik stuur een ambulance. Oké dan, maar geen spoed hè. Ja, wel.)

Of ik er iets van heb geleerd? Zeker!

Blauw vond ik altijd koud, maar blauw kan heel warm en welkom zijn.

En voortaan iets eerder bellen, misschien.

9 gedachten over “Blauw

  • 30 mei 2021 om 16:54
    Permalink

    Prachtig beschreven, Maaike. En wat fijn dat je het overleefd hebt….

    Beantwoorden
    • 30 mei 2021 om 16:57
      Permalink

      Ja, dankzij een heleboel mensen! Mij hoor je niet mopperen over de zorg!

      Beantwoorden
  • 31 mei 2021 om 21:43
    Permalink

    Wauw, Maaike, wat heftig. Wat fijn dat je toch op tijd was. Voortaan toch eerder bellen. Beterschap

    Beantwoorden
    • 1 juni 2021 om 07:43
      Permalink

      Ja, dat heb ik me ook voorgenomen! En het gaat al beter, hoor, beetje langzaam, maar dat went ook al weer…

      Beantwoorden
  • 3 juni 2021 om 09:35
    Permalink

    Denk je op een leeftijd te zijn gekomen dat je alles wel zo’n beetje achter je hebt, blijkt niets minder waar te zijn.
    Alom gekraak en gepiep van leeftijdgenoten. Ik ontspring de dans nog steeds. Wellicht leg ik morgen het loodje. We weten het niet.

    Beantwoorden
    • 3 juni 2021 om 09:40
      Permalink

      Ja, nou bij mij is het even anders: ook ik zie om mij heen dat mensen veel hebben, of zelfs overlijden, maar denk dan dat ik de dans ontspring. Niet dus! Maar ik ben er nog, hoor Co!🙋🏻‍♀️

      Beantwoorden
  • 26 september 2021 om 09:20
    Permalink

    Ja, mooi beschreven. En die opbouw van de tekst leidt inderdaad zo tot zelfinzicht. Doe je voordeel ermee. En voor nu: blijf sterk.

    Chris

    Beantwoorden
  • 26 september 2021 om 09:20
    Permalink

    Ja, mooi beschreven. En die opbouw van de tekst leidt inderdaad zo tot zelfinzicht. Doe je voordeel ermee. En voor nu: blijf sterk.

    Chris

    Beantwoorden
    • 26 september 2021 om 12:57
      Permalink

      Dank je wel, Chris. En voor de sterktewens, die is wederzijds 👊🏼!

      Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Chris Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *